اثر شوری آب و روش های آبیاری قطره ای و زیرزمینی بر رشد توت فرنگی در کشت بدون خاک

تنش شوری از دیرباز عامل مهمی در تاریخ بشر و سیستمهای کشاورزی بوده و عامل نامساعد خارجی است که گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. در بسیاری از مناطق دنیا به خصوص نقاط خشک و نیمه خشک مانند ایران، اراضی شور در اثر فعالیتهای بی رویه کشاورزی پیوسته در حال گسترش است. در ایران مساحت خاکهایی که به نوعی تحت تاثیر شوری قرار دارند بالغ بر 32 میلیون هکتار است که نزدیک به 30 درصد از سطح کل کشور و 55 درصد از اراضی قابل کشت را شامل می شود. هدف از این پژوهش، مقایسه اثر شوری های مختلف آب و روش های آبیاری قطره ای و زیرزمینی بر رشد و راندمان آب مصرفی گیاه توت فرنگی در کشت بدون خاک می باشد. این پژوهش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با تعداد 8 تیمار و در هر تیمار 4 تکرار (هر تکرار شامل 3 گلدان) انجام گرفت. تیمارها شامل: چهار تیمار شوری:1ـ شاهد (محلول غذایی، محلول هوگلند اصلاح شده ] یک سوم[)، 2ـ محلول غذایی+ 5 meq کلرید سدیم+ 2.5 meq سولفات سدیم، 3ـ محلول غذایی+ 17 meq کلرید سدیم+ 8.5 meq سولفات سدیم و 4ـ محلول غذایی+ 26 meq کلرید سدیم+ 13 meq سولفات سدیم و دو تیمار آبیاری: 1ـ آبیاری زیرزمینی و 2ـ آبیاری قطره ای بوده که نمک های فوق در محلول غذایی حل شده و مورد استفاده قرار گرفتند. در این پژوهش تاثیر شوری و روش های آبیاری بر شاخص های رویشی و زایشی گیاه توت فرنگی مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص های تبخیر ـ تعرق، سطح و تعداد برگ، پتانسیل آب برگ، راندمان مصرف آب، وزن تر و خشک ریشه و شاخساره، عملکرد و وزن خشک میوه، بیوماس، اسیدیته آب میوه، مواد جامد محلول آب میوه، ویتامین ث آب میوه، بو، رنگ، مزه و ظاهر میوه کاهش معنی داری را در سطح 5% آزمون دانکن در تیمارهای آبیاری زیرزمینی نسبت به آبیاری قطره ای و همچنین با افزایش شوری از خود نشان دادند. شاخص های تعداد ساقه رونده، کلروفیل برگ، وزن مخصوص برگ، محتوای نسبی آب برگ و پتاسیم ریشه کاهش معنی داری را در سطح 5% آزمون دانکن در تیمارهای آبیاری زیرزمینی نسبت به آبیاری قطره ای و همچنین با افزایش شوری از خود نشان ندادند. شاخص های پرولین برگ، هدایت الکتریکی عصاره اشباع محیط کشت، پتاسیم شاخساره، کلر ریشه و شاخساره، سدیم ریشه و شاخساره و نسبت na+/k+ ریشه و شاخساره افزایش معنی داری را در سطح 5% آزمون دانکن در تیمارهای آبیاری زیرزمینی نسبت به آبیاری قطره ای و همچنین با افزایش شوری از خود نشان دادند. شاخص های سطح مخصوص و نشت یونی غشاء برگ افزایش معنی داری را در سطح 5% آزمون دانکن در تیمارهای آبیاری زیرزمینی نسبت به آبیاری قطره ای و همچنین با افزایش شوری از خود نشان ندادند.